بنام خداوند بخشنده مهربان
7 آبان ماه 88
سیزده آبان از آن ماست .
قَالُوا يَامُوسَى إِمَّا أَنْ تُلْقِيَ وَإِمَّا أَنْ نَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَى ــــ قَالَ بَلْ أَلْقُوا فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَى ـــ فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُوسَى ــــ قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنْتَ الْأَعْلَى ــــ وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَى ــــ فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا ءَامَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَى
همکاران گرامی در وزارت بهداشت و سازمانهای مرتبط و دانشجویان عزیز دانشگاههای علوم پزشکی کشور:
هفته ها و ماه های پس از انتخابات بعنوان هفته ها و ماههای تعیین کننده در تاریخ کشور ایران محسوب میگردد. در روزگاری که ملت شریف ایران بویژه نسل جوان و نخبه کشور در تقلای ایجاد تغییرات حداقلی در فضای مه اندود جامعه در جستجوی بدیلی عقلانی برای اداره کشور بود، دستهای پلید جرثومه استبداد صفحه سیاهی را برای تقریر سرنوشتی نامیمون در کشور جستجو میکرد. خدایگانان و طاغوتهای مقدس با تفرعنی بی بدیل ، خود را امامان عصر خواندند و عزم آن کردند تا قانون اساسی این میثاق پاره پاره از جور فروعونیان را به موزه تاریخ بسپارند. و چه جادوها نکردند در روز انتخابات تا شب را صبح، سیاه را سفید، شیطان را قدیس و کذابی بی ادب را نماینده ملتی شریف بنمایانند و اگر نبود حضور سبز مردمان تا بسان عصای موسی همه شعبده های رمالان و جاعلان را با حضور خود باطل گرداند، امروز برای ما رنگ دیگری داشت. نمرودیان چه نقشه ها که نکشیده بودند برای تقسیم میراث، بعد از بخاک سپاری جمهوریت و اسلامیت نظام. معاویه مسلکان علی نما، چه جاهلانه انگشت تهمت بسوی بزرگ زنان و مردان این سرزمین نگرداندند تا هر یک را به شیوه ای لتی رسانند و چه طاماتها نبافتند از ریزش و رویش تا توجیه گر ریزش شرف و رویش رذالت، ریزش عقلانیت و رویش خرافه و جهل، ریزش سعادت و رویش نکبت، ریزش عشق و رویش نفرت باشند. و در نهایت آنچه دیدیم و شنیدیم و رفت بر کشور از قتل و شکنجه و زندان و تجاوز و جسارت به جان و مال و ناموس مردمان، همه، فرزندان نامشروع وصلتی نامبارک است میان زر و زور و تزویر. پیوندی که عقد آن باطل نمیگردد مگر با باطل سحر حضور سبز مردمان. سیزده آبان، شانزده آذر، بیست و دو بهمن، و سایر مناسبتها، فرصتهای بی بدیلی هستند که سالهاست در گروگان طاغوت اند تا ناراستی چهره خویش را با نمایشی مضحک بزک نموده و حکومت دیوان را، حاکمیت مردمان نمایاند. آری هر آنچه بوی مردمان میدهد مال مردمان است و دیوان و ددان را به آن راهی نیست. ما روز سیزده آبان به خیابانها می آئیم تا بار دیگر کشتی طوفان زده میهن را به ساحل امن عقلانیت برسانیم، تا بار دیگرساخته استبداد را ابراهیم وار در هم فرو کوبیم، تا بار دیگر خدعه نیرنگ مکاران را با ترنم شعارهای سبزمان باطل کنیم، تا بار دیگر نفسهایمان را بهم دهیم و با نفخه زندگی عفریت مرگ را از کالبد کشور خارج سازیم، تا بار دیگر شق القمر جنبش دانشجویی و دانش آموزی را در تداوم مبارزه تاریخی ملت ایران با استبداد شاهد باشیم، و تا بار دیگر سیزده آبان را از آن خود گردانیم.
همکاران عزیز، دانشجویان گرامی،
سیزده آبان که یادآور مبارزه جنبش دانش آموزی کشور با چهره کریه استبداد در سال انقلاب است، به راستی متعلق به همه ماست. جنبش دانش آموزی و دانشجویی که میرود در جریان باز پس گیری انقلاب از حرامیان و راهزنان و نامحرمان، نقش تاریخی خود را بار دیگر به نمایش بگذاردو امیدهای تازه ای همچون امید به فرهنگ عقلانیت و عقل محوری را با شعار مبتنی بر شعور و همزیستی مبتنی بر مدارا را برای جنبش سبز به ارمغان آورد. هسته راه سبز امید از همه دانشجویان، اساتید، پرسنل دانشگاهها و وزارت بهداشت دعوت می نماید تا برای پیوستن به پایان سبز راه دراز مبارزه با استبداد، در راه پیمایی این روز همانند آنچه در روز قدس شاهد آن بودیم حضوری فعال داشته باشند.
