بنام خداوند بخشنده مهربان
18 بهمن ماه 88
بیانیه شماره هفت هسته راه سبز امید در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و دانشگاههای علوم پزشکی کشور
نشانه های تحقق آرمانشهر در 22 بهمن 1388
إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾ ورَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
همکاران گرامی در وزارت بهداشت و سازمانهای مرتبط و دانشجویان عزیز دانشگاههای علوم پزشکی کشور:
طی چند ماه اخیر شاهد فراز و نشیب های متعددی در فضای کشور بوده ایم .فراز و نشیب هایی که هر چه بیشتر آنرا تجربه میکنیم ما را به هم نزدیکتر و بر شمارمان می افزاید و هرچه حاکمیت استبداد بیشتر آنرا تجربه میکند، متفرقتر و ناتوانتر از اداره امور میگردد و از این سو است که تلاش مذبوحانه حکومت کودتا مبنی بر تشدید فشار و زندان و شکنجه و تهدید های بی شرمانه ، در نهایت منجر به رشد و بالندگی بیشتر جنبش سبزمان شده است . قیاس آنچه اکنون شاهدش هستیم با آنچه در روزهای پس از انتخابات می دیدیم تنها روند روبه رشد جنبشی را به تصویر می کشد که میرود تا ارزشهای مغفول شده ملتی را به او بازگرداند. در کشوری که حاکمین آن سعی میکردند فرزندان ما را به دروغ گویی و تظاهر و ریا تشویق نمایند و گوهر یگانه اعتماد اجتماعی و عشق به همنوع را در آن به فراموشی بسپارند تا گلستان تمدن ایرانی مان، بار دیگر تطاول خزان را تجربه نماید و فرزندان ما را میراث دار کویری مملو از نفرت گردانند، اکنون میبینیم گلهایی روئیدن گرفته اند که نوید آینده ای سرشار از عشق در میثاق ، راستی در باور، صداقت در کلام، سلحشوری در پایداری ، اعتماد به نفس در عمل، و آزادی در اندیشه را میدهد. آینده ای که در 100 سال گذشته و از انقلاب مشروطه تا به امروز، نسلها یکی پس از دیگری در انتظار طلوعش سر به تیغ قربانگاه گذاشته اند. آینده ای که ما از آن صحبت میکنیم، آرمانشهری است که مردمان آن مدتهاست پرسشگری را جایگزین اطاعت، اعتماد به دیگران را جایگزین تقلب، خود بودن را جایگزین ریا، عشق ورزیدن را جایگزین نفرت، تکثر در فکر، سلیقه و عمل را جایگزین وحدت برای به بندگی کشیده شدن، و خرد جمعی را جایگزین اراده فردی نموده اند. در این آرمانشهر است که ما و کودکان ما ن یاد میگیریم که چگونه با هم زندگی کنیم بدون آنکه از هم بترسیم، چگونه با هم گفتمان کنیم بدون آنکه مورد قضاوت یکدیگر قرار گیریم، چگونه با هم کار کنیم بدون آنکه نگران مورد سوء استفاده قرار گرفتن از یکدیگر باشیم، چگونه با هم مراوده کنیم و خودمان باشیم ، چگونه با هم رقابت کنیم در حالی که همدیگر را میستائیم و در نهایت چگونه با هم تمدنی نو بر پا سازیم، تمدنی مبتنی بر خرد جمعی که همه در آن شهروند درجه یک هستند. ما نشانه های این آرمانشهر را در چهره های جوانانی که حق خودرا در خیابانهای تهران و همه شهرهای ایران، در روز قدس، 13 آبان، 16 آذر، مراسم درگذشت آیه ا... العظمی منتظری و روز عاشورا فریاد میزدند دیده ایم. ما زمانی به این باور رسیدیم که آرمانشهر ما دور از دسترس نیست که از نیروهای گاردی که تا چند لحظه پیش به ما یورش برده بوند محافظت میکردیم تا بدانیم اینبار دیگر قرار نیست تا آتش خشم خود را با انتقام خاموش کنیم. تا بدانیم که اینبار براستی با دیگر بارها متفاوت است. تا بدانیم که اینبار میدانیم که چه میخواهیم. پس بیائید تا موفقیت های خود را بزرگ بداریم. جنبشی که بیش از چند ماه از عمر آن نمیگذرد، هاله ای از تقدس که حاکمیت استبداد در سالهای متمادی بدور خود کشیده بود را شکسته است.آنهایی که نماد خشونت ،خیانت ،دروغ و تزویر رژیم اند ،هر روز بیشتر منفور و مطرود می شوند وکمترکسی این روزها حاضر به حمایت تمام و کمال از این حاکمیت است.
چه ننگ بزرگی است برای حکومتی که سی و یک سال از تاسیسش می گذرد و ساگرد پیروزی انقلاب را با کمک نیروهای ضد شورش ، هزاران مزدور استخدامی به نام بسیجی از شهرهای دور و نزدیک و با استفاده از انواع تهدید ها برای صاحبان اصلی انقلاب، برگزار مینماید. آنان که بی شرمی را به حد نهایت رسانده و با افتخار از انجام تفیتیش عقاید سخن می گویند و وقیحانه اعلام می کنند به کلیه مکاتبات شخصی افراد سرک خواهند کشید دیریی نخواهند پائید. آنان که سیستم قضائی را ضابط قضایی نیروهای امنیتی کرده اند و چون مترسک بر سرخرمن حکومت رو به زوالشان نهاده اند تا با صدور احکام زندان و شکنجه و اعدام ، آنهم تنها به جرم اینکه افراد به گونه ایی می اندیشند که آنان نمی خواهند ، درمانده تر از آنی هستند که مدت زیادی بتوانند این صحنه گردانی مضحک را ادامه دهند. امروز دیگر در واپسین لحظات پرده تزویر را پاره نموده و چهره منفور خود را نمایان ساخته اند.وجود ادوات ، نیروهای ضد شورش و زره پوشها در خیابانهای شهر ، جاسوسی و تجسس در عقاید و زندگی شخصی مردم ،مسدود شدن فضای رسانه ای ، پر شدن زندانها ، ایجاد فضایی پلیسی و سنگین در محیط های کار ، تشکیل جلسات متعدد ترعیب و تهدید دانشجویان، همه و همه نشان از ترس مفرط آنان از مردمی است که سی و یک سال پیش اقتدارشان را از همان مردم به ودیعه گرفته اند .غافل از اینکه مرور تاریخ ثابت می کند اقدامات خشونت آمیز با هدف مرعوب ساختن مردم نه تنها منجر به سکوت آنان نخواهد شد ، بلکه انان را در جهت خواسته های به حق خود استوار تر از قبل خواهد ساخت .
هسته راه سبز امید وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی ضمن محکوم نمودن کلیه اقدامات سرکوبگرانه حکومت بویژه صدور حکم اعدام به فرزندان سلحشور این آب و خاک ، از کلیه همکاران ، اساتید و دانشجویان محترم دعوت بعمل می آورد تا برای تحقق آرمانهای جنبش سبز و تقرب به آرمانشهرمان ، با حضور سبز خود در راهپیمائی بیست و دو بهمن بار دیگر اراده و خواست بر حق خود را به نمایش بگذارند. آنچه که ما میدانیم اینست که ما پیروز خواهیم شد روزی که بسیار آنرا نزدیک میبینیم.
