بنام خداوند بخشنده مهربان
بیست و پنجم شهریور ماه 88
بیانیه شماره یک هسته راه سبز امید در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و دانشگاههای علوم پزشکی کشور:
روز قدس روز نفی استبداد
إن الله لا يغير ما بقوم حتى يغيروا ما بأنفسهم
از ابتدای خلقت، از هابیل تا به امروز هرگاه که جبهه نور گامی به پیش برداشته است، هزاران ندای تبدار در انتظار طلوعش سر به تیغ قربانگاه نهاده اند. هزاران سهراب از دیار روز، پای بر فرق جهل و نکبت، سر بر سینه مام میهن جان باختند تا ترانه آزادی سروده شود و آزادگی رشد کند و انسان این معجزه خلقت در جهان زندگانی کند آنچنان که شاید. سپیده جرقه نگاهی است که آن قربانیان صبح، آنان که ندا گونه حق خود را در خیابانهای تهران فریاد کردند و چون ترانه ریگهای کهریزک را به شهادت فرا خواندند و چون سهراب جام خون خویش به شفق وام دادند تا وام آزادگی گذارند و رفتند و یادشان همراه راهی گشت که از بهشت آدم آغاز می گردد و به بهشت خاتم انجام می یابد.
آری شهیدان امانتدار نورند و خفاشان کوردل در برابرشان حجاب جهل بر چهره میگیرند و شباهنگان شب اندیش که در محافل تاریکشان کرمکی را خورشید می انگارند، چگونه اقیانوس نورانی ترانه ها را انکار نمی نمایند. شهیدان رفتند تا بیاموزند در شب خندیدن را به صبح، در برف روئیدن را به گل، در خود جوشیدن را به رود و در هجر جان دادن را به شمع. شهیدان رفتند تا ما بمانیم و ما ماندیم تا صبح را بخندانیم، گل را برویانیم، رود را بجوشانیم و شمع جان را در هجر آزادی بمیرانیم. شهیدان رفتند تا ما بمانیم و هیهات اگر در این میانه از جای بلغزیم*.

همکاران گرامی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی،
حق سالم زیستن ، حق آزادی، حق تعقیب سعادت، حق استفاده برابر از فرصتهای اجتماعی و اقتصادی در جامعه و کلیه حقوق مصرح در بیانیه حقوق بشر که در تطابق کامل با برداشتی انسانی از مبانی دینی است، ارزشهایی است که جمعی از همکاران شما را در وزارت بهداشت و دانشگاههای علوم پزشکی گرد هم آورد تا با اعلام موجودیت هسته راه سبز امید در وزارت بهداشت با تاسی به بیانات رئیس جمهور منتخب موسوی، اقدام به تبادل نظر و اطلاعات نموده و در وقت مقتضی با همکاری شما همکاران عزیز، رسالت تاریخی خود را در راستای استیفای حقوق از دست رفته ملت ایران به انجام رسانیم.
جامعه ای باز و عادلانه، دولتی کوچک، شفاف، و پاسخگو در برابر آحاد جامعه، تنها بدیل دستیابی به جامعه انسانی مورد نظر ما خواهد بود. جامعه ای انسانی که در آن نشانی از خودی و غیرخودی نمیتوان یافت و انسانها به جهت انسان بودنشان و فارغ از رنگ و نژاد و مذهب و طبقه اجتماعی و شغلی دارای کرامت و حقوقی هستند که بهیچ روی از آنان ستاندنی نیست. جامعه ای که در آن شیاطین امکان حکمرانی با نام خدا و با لباس دین را از دست میدهند. جامعه ای که در آن قدرت در دست مردمان است و آن را در دست برگزیدگانشان بطور چرخشی دست به دست خواهند گرداند و هیچ فردی حق نشستن بر اریکه قدرت بدون انتخاب مستقیم مردم و در یک دوره محدود زمانی را نخواهد یافت. جامعه ای که در آن دروغ را به راستی، ریا و تزویر را به زهد و درستکاری، جهل را به معرفت، هرزگی را به شرف، استبداد را به آزادگی، نکبت بردگی را به سعادت سربلندی، عفریت نفرت را به فرشته عشق ترجیح ندهند و ترویج ننمایند.
· ما ایرانی میخواهیم که در آن مردان و زنانش آنگونه اند که میاندیشند.
· ما ایرانی میخواهیم که در آن به جوانان اعتماد میشود و از آنان تنها خود بودن و خود جستن طلب میشود.
· ما ایرانی میخواهیم پر از امید به فردا و اعتماد به نفس برای دوباره ساختن.
· ما ایرانی میخواهیم با نقشی آبرومندانه و مسئولانه در جامعه جهانی.
· ما ایرانی میخواهیم برای همه ایرانیان.

بدیهی است که این هسته برائت خود را از هر اراده ای که ملت ایران را از ارزشها و حقوق مطروحه در این بیانیه دور گرداند اعلام می نماید.

اینک دست یاری به سوی شما دراز میکنیم و میخواهیم تا دستهای ما را گرم بفشارید در این سردی زمستان، و امید واثق داریم که در بحرانهای پیش رو حرکت منسجم و یکپارچه جامعه سلامت راهگشا و پیشاهنگ اتحادی ملی در راستای استیفای حقوق از دست رفته ملت ایران خواهد بود. هسته راه سبز امید در آستانه روز قدس تمامی همکاران عزیز را به شرکت فعالانه در این حرکت عمومی مردم ایران برای نفی استبداد و ابراز انزجار از اقدامات جنایتکارانه دولت کودتا دعوت بعمل می آورد تا اولین گامهای محکم برای وادار نمودن حاکمیت به تمکین به رای ملت با صلابت و استواری برداشته شود. هسته راه سبز امید در بیانیه های آتی تحلیل خود را از حوادث و بحرانهای جاری و پیشرو خواهد داشت و امیدوار است که این بیانیه توسط عزیزان دریافت کننده این پست الکترونیکی به اطلاع سایر همکاران به طرق مقتضی رسانده شود.
دریغ است ایران که ویران شود کنام پلنگان و شیران شود

هسته راه سبز امید در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و دانشگاههای علوم پزشکی کشور
*با اقتباس از نثری از موسوی گرمارودی